Η Λούση εκ-παιδεύεται

Η Λούση εκ-παιδεύεται...!

Να δούμε ποιός θα εκπαιδευτεί τελικά ;-)

Είμαι μωρό. Κουτάβι. Αυτό είναι μια καλή δικαιολογία σε πολλές περιπτώσεις. Σώζει. Έπεσα στην περίπτωση, σε μάνα με το εγχειρίδιο αγκαλιά! Τη ρωτήσανε αν θα με πάει σχολείο και είπε ότι έχει αναλάβει εκείνη να μορφωθεί και να μ' εκπαιδεύσει. Διότι, λέει, τίποτα δε κάνεις σωστά αν δε στο πει ο ειδικός και μάλλον θα έπρεπε στη ζωή της ν' ακολουθήσει επάγγελμα με ζώα! Ό,τι θυμάται χαίρεται.

Της έστειλε μια συμμαθήτρια του νηπιαγωγείου το βιβλίο για να γίνω ένας σκύλος, όπως τον θέλουν οι άνθρωποι. Αυτό τώρα είναι λογικό; Ξύνω την τετραγωνοκεφάλα μου να καταλάβω πώς σκέφτονται οι δίποδοι. Ευαγγέλιο το έκανε και τα έλεγε και στους άλλους γιατί πρέπει όλοι να κάνουν τα ίδια μαζί μου για να πετύχει η εκπαίδευση. Νομίζεις....

Οι κανόνες τους είναι λίγοι και βασικοί

Να μη δαγκώνω παπούτσια
Να μη λερώνω στο σπίτι, μόνο στην πάνα χαλάκι
Να κοιμάμαι στο κλουβί μου ήσυχη
Να μη γαυγίζω πολύ
Να μάθω 'έλα', 'μείνε', 'κάτω'
Να τους κοιτάζω και να μαντεύω τι θέλουν κάθε φορά - πλάκα κάνω
Να φέρνω την εφημερίδα (πολλά σήριαλ έβλεπαν μικροί)

Εγώ αυτούς τους κανόνες δε τους είχα υπόψη μου...Τι θα πει να μη δαγκώνω παπούτσια και να μη γαυγίζω; Οι σκύλοι και τα παπούτσια για κάποιο μυστήριο λόγο αγαπιούνται πολύ, με τις κάλτσες δε, λατρεία έχουμε! Ευτυχώς είναι πολλοί κι έχω να διαλέγω χρώμα, μέγεθος και γεύση. Πήραν κι ένα καλάθι να τις βάζουν μέσα όλες και κάθε τόσο περνάει ο καθένας και παίρνει τις δικές του. 

Το κλουβί μου είναι ωραίο, με στρωμένη πετσέτα για να είναι μαλακό, σε ήσυχο μέρος, στο δωμάτιο της ξανθιάς και του σοβαρού. Το μεσημέρι ρίχνω εκεί έναν ύπνο γιατί η δικιά μου κάνει δουλειές ή λείπει (πού πάει ρε παιδιά αυτή συνέχεια;). Το βράδυ, ρίχνω πολύ ύπνο όμως, καμιά φορά ροχαλίζω λίγο.Δεν είμαι η μόνη...κι άλλη το ίδιο κάνει.

Τις εντολές μου τις ξέρω μια χαρά, η μικρή μου έμαθε το 'μείνε' και είναι πολύ περήφανη γι αυτό! Το "έλα" το ξέρω αλλά το ακολουθώ κατά βούληση και την κάνω να ξαναδιαβάζει το εγχειρίδιο με μανία να δει τι κάνει λάθος - χαχαχα.

Ωωωωωχ, το μέγα θέμα τους. Πότε θα μάθω να κάνω τα υδραυλικά μου εκτός σπιτιού....Με πάνε με φέρνουνε, τα κρατάω και τα κάνω στο σπίτι. Εντάξει, συνήθως στην πάνα μου. Κάθε πρωί που βγαίνω από το κλουβί μου (να το λέω σπίτι γιατί δεν είμαι καναρίνι), αφού με δουν ότι τεντώθηκα, χασμουρήθηκα και πλύθηκα, με παίρνουν και φρρρρρρπ στο μπαλκόνι για τσίσα. Τι θες ρε παιδί μου πρωί πρωί; Καμιά φορά κάνω λάθος και τα αφήνω στο χαλάκι του μπαλκονιού, ή στο χαλάκι του μπάνιου, ή στο χαλάκι του άλλου μπάνιου ή στο χαλάκι ....ε, άει παράτα μας με τα 386 χαλάκια σου κυρά μου!!! Μπερδεύομαι λέμε. Τώρα το άλλαξε με εφημερίδα - κάπου θα το διάβασε μάλλον. 

Την εφημερίδα θ' αργήσω να τη φέρω, πρέπει να κατέβω να την πάρω από το ισόγειο, μακριά δεν είναι; Να στείλετε ένα παιδί. Μήπως θα τη διαβάσω;

Το καλό είναι ότι δε θυμώνουν με τα λάθη μου. Τους έχω κάνει το σπίτι...τουαλέτα κατά καιρούς, υπάρχουν παντού χαρτιά κουζίνας και ξύδι, η ξανθιά έχει σφουγγαρίσει το σπίτι αμέτρητες φορές, αλλά είπαμε...είμαι μωρό και τα μωρά έτσι είναι. 

Μέχρι κι η μικρή έκανε παράπονα στη μαμά της ότι αν αυτά που κάνω εγώ τα έκανε εκείνη θα είχε γίνει χαμός. Αλήθεια λέει, της φωνάζει όταν κάνει ζημιές. Επειδή εκείνη ΔΕΝ είναι μωρό.  Την πάτησες μικρή μου...η περίοδος χάριτος έλαβε τέλος.

Νιάρρρρρρ

Γάτες και λοιποί εκνευριστικοί τύποι

Γάτες. Πολλέές γάτες στη γειτονιά! Γάτες μαύρες, άσπρες, ασπρόμαυρες, γκρι, ριγέ, με μπαλώματα, απ' όλα τα είδη έχουμε. Είναι παντού και συνεχώς για να μου σπάνε τα νεύρα...Μόλις ξεπροβάλλω από την αυλή της πολυκατοικίας μου, όλο και κάποια είναι κρυμμένη και με κοιτάζει. Το νιώθω! Το μυρίζω και τρελαίνομαι, θέλω να τρέξω να την κυνηγήσω και να την πιάσω. Τι να την κάνω; Δε το χω σκεφτεί, αλλά κάτι θα βρω. Η μαμαλένα νευριάζει που δε τις χωνεύω γιατί αυτή κατά βάθος (και κατά πλάτος και κατά ύψος) τις αγαπάει και θέλει να είμαστε φίλοι. ΟΧΙ κυρία μου, εγώ ΔΕΝ τις αντέχω κοντά μου και μη τολμήσεις να μου κουβαλήσεις κανένα τέτοιο πράγμα στο σπίτι γιατί θα γίνει χαμός. 

Βρήκαμε μια μέρα στη βόλτα τον Μπιρμπιλή, γείτονα γάτο, που τον ξέρει η δικιά μου και κάνουνε γλύκες. Με πήρε λοιπόν αγκαλιά για να μυρίσω το σίχαμα, να με μυρίσει κι αυτό και να γίνουμε φιλαράκια. Το άντεξα για λίγο, επειδή μπερδεύτηκα και δεν ήξερα τι να κάνω και τι θέλει η ξανθιά από μένα. Στο τέλος πια αφού κόντευε να του λιώσει τη γούνα από τα χάδια (αίσχος), άρχισα κι εγώ να φωνάζω να σταματήσει, ο γάτος έκανε μια καμπούρα νααααα, σα τη γέφυρα Καλατράβα (όλα τα ξέρω...) η ξανθιά μυρίστηκε καυγά και με πήρε τρέχοντας μακριά του. Είναι και λίγο μουρλή αυτή, ντε και καλά να γίνω όπως εκείνη, να τ' αγαπάω όλα. Μπα! Εσένα θα σου άρεσε να σε βάλουν να κυνηγάς λαγούς όπως πρέπει να κάνω εγώ, ως αξιοπρεπές westie? Άσε μας κυρία μου...

Εδώ κοντά κυκλοφορούν και κάτι περίεργα όντα, που τρώνε συνέχεια, κάνουν γουρ γουρ γουρ κι όταν τα πλησιάζω...πετάνε! Κι αυτά έχουν πολλές εκδόσεις χρωμάτων και είναι επίσης απολύτως εκνευριστικά. 

Κοίτα τώρα, τι περίεργοι είναι οι άνθρωποι : αυτά με πάνε να τα κυνηγάω και γελάνε που μου φεύγουν ψηλά και δε τα φτάνω. Στην πλατεία έχει τέτοια συνέχεια και διασκεδάζουμε πολύ. Φαντάζομαι ότι μια μέρα θα καταφέρω ν' αρπάξω κανένα φτερό. 

Η ξανθιά θέλει να μάθω να κυνηγάω ακρίδες. Καταλαβαίνετε ότι μιλάμε για ...πολύ σοβαρό άτομο. Έχει ξαναδεί σκύλο που κυνηγάει ακρίδες; Της τρώνε λέει τα φυτά κι όπου τις βρει τις σκοτώνει. Τέλος πάντων, πότιζε μια Κυριακή αυτή, εγώ έπαιζα με τον σοβαρό στο χαλί και ξαφνικά, μπαίνει βιαστική, με αρπάζει, με βγάζει στο μπαλκόνι και μου χώνει μες στη μούρη ένα ΤΕΡΑΣ.....με κάτι πόδια ναααααα, το οποίο πηδούσε απο δω κι από κει. Πιάστο Λούση μου, φάτο Λούση μου, κυνήγα το Λούση μου, όλο εντολές μου έδινε, η ακρίδα ήρθε στο μουστάκι μου και δε ξεκολλούσε, προσπαθούσα να τη δαγκώσω η καημένη, αλλά δε γινόταν. Τελικά το κυνήγι μου έληξε άδοξα, η ακρίδα έλιωσε κάτω από την μπότα της κηπουρού. Μετά έπαιξα λίγο μαζί της γιατί φαινόταν ακίνδυνη. Την επόμενη φορά όμως, μόλις εντοπίσω φτερωτό εχθρό, θα ορμήσω να τον κατασπαράξω. Γαβ!