Translate

Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2012

Είμαι η Λούση


Να συστηθώ αξιοπρεπώς, ως σκύλος που τιμά τη ράτσα του!



Με λένε Λούση και είμαι μια κούκλα με τέσσερα πόδια και ουρά. Συγκεκριμένα, τέσσερα κοντά πόδια όπως λέει μια ψυχή, γιατί είμαι ένα westie. 
Γεννήθηκα κάπου μακριά στην Κεντρική Ευρώπη στις 26 Απριλίου του φέτος...με φέρανε στην Ελλάδα τον Ιούνιο μαζί με την αδελφή μου σ' ένα μέρος με πολλά σκυλιά, και τον Ιούλιο ήρθε ένας τύπος με γραβάτα και γυαλιά, μου γέλασε, με πήρε αγκαλιά, με βάλανε στο 'σπίτι' μου και μπήκα συνοδηγός σ' ένα μακρουλό αυτοκίνητο.

Το επόμενο που θυμάμαι από εκείνη τη μέρα, είναι μια ξανθιά να με παίρνει αγκαλιά και να γελάει σα χαζή, έναν μετρίου αναστήματος να με κοιτάζει περίεργα και τη μικρή παρτσακλή να με κυνηγάει για να μ' αγκαλιάσει. Ακουγα συνεχώς Λούση, Λούση, τελικά κατάλαβα. Εγώ ήμουν αυτό το Λούση.

Τρόμαξα λίγο στην αρχή, όλοι αυτοί τι κάνουν εδώ; Και τι είναι το 'εδώ'; Θα μείνω ή ήρθα μια βόλτα; Δε καταλάβαινα τίποτα. Κοιμήθηκα πολύ τις πρώτες μέρες για να συνέλθω. Είμαι και μωρό, έτσι έλεγε η ξανθιά (δεν ήξερα ακόμα τα ονόματα). Αυτή κάτι ήξερε λέει για μωρά κανονικά και δεν ήξερε για σκυλομωρά κι έπρεπε να μάθει για να τα πει και στους άλλους που ζούσαν μαζί της. 

Συνοπτικά θα σας αναφέρω ότι την πρώτη εβδομάδα αρρώστησα, σηκωνόμουν μόνο για εμετό και κακά, ο σοβαρός ρωτούσε την ξανθιά τι να κάνουν, η μικρή μου μιλούσε και με χάιδευε όλη την ώρα, με πήγαν στον γιατρό και τελικά γύρισα πίσω στο σκυλοσπίτι για λίγες μέρες γιατί είχα γαστρεντερίτιδα. Μόλις έγινα εγώ καλά, αρρώστησε ο μεγάλος και έφυγε για το νοσοκομείο. Την επόμενη φύγαν και τα μικρά ανθρωπάκια για το εξοχικό είπαν, με χάιδεψαν πολύ  κι έμεινε η ξανθιά που έλειπε όλη μέρα κι ερχόταν μόνο λίγο για να μου ανάψει το αιρκοντίσιον να μη σκάσω. Αμαν, έκανε μια ζέστη....Η πιο ζεστή εβδομάδα του καλοκαιριού. Εχω και πολλή τρίχα, ευτυχώς κάτω ήταν κρύο το πλακάκι και ξάπλωνα φαρδιά πλατιά να δροσιστώ.

Βαριόμουν. Πολύ βαριόμουν. Και κοιμόμουν. Τι άλλο να κάνω ένα κουτάβι μόνο του; Ευτυχώς, γύρισε κάποτε ο σοβαρός από το νοσοκομείο και μαζεύτηκε κι η άλλη. Τότε έμαθα ότι λέγονται Γιώργος και Λένα. Αυτή λέει ότι είναι η μαμά μου κι ότι με περίμενε πολλά χρόνια. Δε καταλαβαίνω. Πού με ήξερε και με περίμενε; Ο Γιώργος είναι πιο απλός, μιλάει πιο λίγο. Νομίζω ότι είναι ο αρχηγός της αγέλης. Θα δούμε. Μπορεί να γίνω εγώ ο αρχηγός τελικά.

Το καλοκαίρι πήγαμε όλοι στο εξοχικό τους. Τώρα είναι μάλλον και δικό μου ε; Ωραία ήταν εκεί! Πολύ πράσινο δροσερό βρεγμένο, πολύ χώμα για σκάψιμο, ουπς....σκάλες; Τι λέτε τώρα; Εγώ πώς θα κατεβαίνω από το πλακάκι στο χώμα; Μέχρι να το μάθω, με είχαν αγκαλιά. Δε μ' άρεσε η αγκαλιά. Θέλω να τρέχω, να λυσσάω γύρω-γύρω, να σκάβω γύρω απ τα δέντρα (το ένα είχε έτοιμο το λάκκο, μέχρι ρίζα βρήκα) και να τα κάνω όπου μ' αρέσει. Στην ανθρώπινη οικογένεια αυτό δεν αρέσει πολύ, αλλά η ξανθιά δε φωνάζει γιατί είμαι μωρό.

Με κάνανε και μπάνιο γιατί λάσπωσα. Λασπόσκυλο με είπανε. Το φχαριστήθηκα όμως ρε παιδί μου, κόντεψα να βρω το κέντρο της γης. Μετά γελάσανε όλοι (είχε πολύ κόσμο εκεί) και με πήρε η Λένα να με μπανιάρει. ΑΙΣΧΟΣ! Τι αηδία είναι αυτή. Ποιός το σκέφτηκε; Να το ξε-σκεφτεί. Ευτυχώς, κάτι πήρε τ' αυτί μου το δεξί ότι δε κάνει το συχνό κατάβρεγμα. Ουφ! Πάλι καλά, γιατί νόμιζα ότι αυτό θα γίνεται συνέχεια...

Το καλοκαίρι τελείωσε και γυρίσαμε πίσω, εδώ έχει γνώριμες μυρωδιές, στο χαλάκι της εισόδου μυρίζω εμένα, στο μπάνιο, στο μπαλκόνι, κάτι θυμάμαι.

Τώρα κάτι λένε για βόλτα, σχολείο, πρωί, αααααααααα δε καταλαβαίνω. Κι όλο κουνάω το κεφάλι μου να μάθω τι εννοούν. 

Συνεχίζεται.....




3 σχόλια:

  1. Λούση και μαμά Λένα είστε εξαιρετικές!!!!!

    Φιλιά πολλά,
    Μαριτίνα
    (ή αλλιώς η συμμαθήτρια από το Νηπιαγωγείο)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλωσόρισες στη μουρλοχώρα Λούση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Απίστευτα ωραίο!!!!!!Ανυπομονώ να γίνει και η συνέχεια!!!!!<3 <3 <3

    Κατερίνα και Χριστίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή