Διακοπεεεεεες

Ναι, ναι, ναι, πήγα - ήρθα - γύρισα και θα σας τα πω όλα φιλαράκια.  

Φορτώσαμε ένα ωραίο πρωί όοοοολο το σπίτι μέσα και επάνω στο αυτοκίνητο (πορτ μπαγκαζ και μπαγκαζιέρα), πηδήξαμε μέσα κι οι πέντε και φύγαμε για άγνωστη για μένα, κατεύθυνση. Στο αυτοκίνητο όλα καλά και γνωστά, οι μπροστινοί δε μιλάνε, οι πισινοί βλέπουν ταινία και τσακώνονται για ασήμαντες αφορμές, οι μπροστινοί τότε φωνάζουν κι απειλούν και οι πισινοί ηρεμούν και μουρμουράνε. Εγώ, κυρία! στη μέση με τη γλώσσα έξω, το μαλλί μοιραίο κι όταν βαρεθώ να με θαυμάζουν, ρίχνω κι έναν ύπνο.

Πρώτη Στάση : Γύθειο 

Πήγαμε σ' ενα ωραίο σπίτι, με μπαλκόνι και γύρω γύρω έναν κήπο ναααααα! Στη δεξιά κάτω γωνία του κήπου ζει η Φρίντα, δεμένη όλη μέρα η καημένη, όμορφη και παιχνιδιάρα, κάναμε και παρέα. Μόνο που η ξανθιά πήρε φόρα κι έγινε πολύ φίλη μαζί της, όλο χάδια και νάζια, πάρε Φρίντα μπισκοτάκια της Λούσης, πάρε νερό φρέσκο, μέχρι που τόλμησε να τη βγάλει βόλτα μαζί μου!!! Της την έπεσα τότε, με μάλωσε η ξανθιά η οποία την έχει δει Καλή Νεράιδα Σκύλων και τι να κάνω; ησύχασα και δέχτηκα κι αυτήν για παρέα. Στο μεταξύ, η δικιά μου να προσπαθεί να μείνει όρθια από το τράβηγμα της Φρίντας, η οποία ήθελε να κάνει σπριντ. Κουτσά-στραβά, την κάναμε τη γύρα μας, πήγαμε μέχρι την κάτω γωνία και γυρίσαμε, εμείς οι τετράποδες μια χαρά, η ξανθιά με τη γλώσσα έξω!!!

Στο Γύθειο λοιπόν, στο Μαυροβούνι για την ακρίβεια, μέναμε δίπλα σχεδόν στη θάλασσα. Με πήραν μια μέρα κι εμένα στην παραλία να κάνουμε λέει μπάνιο και να περάσουμε ωραία. Ζέστη. Πολύ ζέστη ρε παιδιά. Αγκαλιά με πήγαν μέχρι την ξαπλώστρα, άνοιξα έναν λάκκο τεράστιο και μπήκα μέσα για δροσιά. Μόνο που οι παράπλευρες απώλειες ήταν οι πετσέτες της παρέας που γέμισαν άμμο. Ήπια πολύ νερό, κάθησα στον λάκκο μου και δε κούνησα ούτε βήμα. Στο σπίτι, έπεσα ξερή για ύπνο 4-5 ώρες και αποφάσισαν να μη με ξαναπάρουν και κουραστώ. Έτσι, πήγαινα για μπάνιο το πρωί και αργά το απόγευμα, μόνη μου για να μην ενοχλώ και μ' ενοχλούν. Εντάξει, όχι ότι μ' αρέσει να μπαίνω στη θάλασσα, ίσα να βρέξω πόδια και κοιλιά, να παίξω με τα κύματα κι άντε πίσω πάλι...

Πάμε μια μέρα με τον σοβαρό στην παραλία και βλέπω κάτι μαύρα μικρά πράγματα να κουνιούνται στην άμμο και από πάνω κάτι κοπέλες να τα παρακολουθούν και να μιλάνε άλλη γλώσσα. Πλησιάσαμε κι εμείς κι ακούω τον δικό μου να τους μιλάει στη γλώσσα τους, να κοιτάνε τα μικρά μαύρα ζωάκια και να τα σπρώχνουν με την άμμο. Για σιγά ρε παιδιά! Αυτά εγώ δε τα ξέρω, τι πλάσματα είναι και τι κάνουν εδώ; Εδώ είμαι εγώ, αυτά να φύγουν! Κι αρχίζω τη φωνή και τη φοβέρα, μπας και το καταλάβουν και πάνε αλλού. Βρέθηκα δεμένη μακριά τους, με τον σοβαρό να με μαλώνει και να ξαναγυρνάει στα μικρά μαύρα ζωάκια. Καρέτα καρέτα τα λένε, είναι νεογέννητα και προσπαθούν να πάνε στη θάλασσα για να ταξιδέψουν, μα πολύ δυσκολεύονται. Κι εγώ πού να το ξέρω; παιδί είμαι, τώρα μαθαίνω. Άντε και καλό ταξίδι καρετάκια...!

Γενικά η διαμονή μου στο Μαυροβούνι ήταν ωραία, γνώρισα τη Φρίντα, ένα μικρό σπουργίτι που έπεσε απ τη φωλιά του (απ το στόμα μου το πήρε...γκρρρρρ), έναν βάτραχο, μια νυφίτσα, πολύ κόσμο, τις χελωνίτσες μωρά, τη μια που πέθανε και την ξεραίναμε στον ήλιο (Θεέ μου, έλεος), γέμισα χώμα και άμμο, αλάτι από τη θάλασσα και χάρηκα βόλτα στο χωματόδρομο, στην παραλία και στο ποταμάκι. Εμπλούτισα τις γνώσεις μου (γιατί η γνώση είναι δύναμη, τςςςςςς), συνάντησα γνωστούς αρκετούς από το σχολείο των μικρών και συνέχισα στον επόμενο προορισμό...

Στάση Δεύτερη : Κύθηρα

Φέτος έμαθα το εξής χρήσιμο. Δε πας παντού με το αυτοκίνητο. Το αυτοκίνητο δε κολυμπάει. Τα Κύθηρα είναι ένα μέρος με γύρω-γύρω θάλασσα. 

Άρα; Πας με ένα μεγάλο άσπρο θηρίο που κολυμπάει ωραία και δε βυθίζεται, στου οποίου το στόμα μπαίνει το αυτοκίνητο κι εσύ με την ξανθιά και τα μικρά, πάτε περπατώντας. Επειδή είχε πολύ ενδιαφέρουσες μυρωδιές και καθυστερώ η ξανθιά με παίρνει παραμασχαλα. Μερικοί τα σκυλιά τους τα έβαλαν σε κάτι μεγάλα κλουβιά, αλλά εγώ πάω παντού με την οικογένεια. Έκανα κι ησυχία μη μου κάνουν παρατήρηση και αποβληθώ. Βολευτήκαμε όλοι ψηλά ψηλά, σ' ενα μέρος με πολυθρόνες που αυτοί κάθονται από πάνω κι εγώ από κάτω.Κοιμήθηκα κι όταν ξύπνησα...φτάσαμε στα Κύθηρα.

Σε αυτό το μέρος, πάλι μέναμε δίπλα στη θάλασσα, έβγαινα πρωί κι απόγευμα το βολταράκι μου για τις απαραίτητες ανάγκες και τις υπόλοιπες ώρες ή έμενα ξαπλα πίσω από τον καναπέ του σαλονιού ή πήγαινα επίσκεψη στη φίλη μου που με λέει Λούση Μπώλ!!! Καλή κοπέλα, χαίρεται όταν με βλέπει και δεν την ενοχλεί η φωνή μου...Πήγα και για ψάρεμα. Δε κατάλαβα τι είναι αυτό τώρα. Παίρνουν τα καλάμια και στέκονται να περιμένουν. Τι; Κάτι. Μετά το ξανατραβάνε, βρίζουν γιατί κάτι καλόγριες τους έφαγαν το δόλωμα και φεύγουν. Εγώ καλόγρια δεν είδα ούτε μία. Θα ζουν φαίνεται σε μοναστήρι μέσα στη θάλασσα και λόγω νηστείας τρώνε δολώματα. Μάλλον....

Το τρομερό ήταν ότι συναντήσαμε την δασκάλα μου που είναι απο κεί!!!! Καλέ τι χαρά ήταν αυτή!!! Μόλις φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας, πάρκαρε δίπλα μας, τη βλέπει ο σοβαρός και παθαίνει πλάκα...όλα τα Πατήσια είναι ΚΑΙ εδώ;;;; Η όμορφη ξανθιά δασκάλα μου Θεοδώρα, μένει εκεί τα καλοκαίρια, θα σας πω μετά πού....

Επισήμως ανακοινώνω φιλαράκια μου ότι έγινα το πρώτο westie που πήγε στον Φάρο Μουδαρίου κι έκανε επίσκεψη επισήμως!!!! Μεγάλη περιπέτεια έζησα. 

Ξεκινήσαμε με το αυτοκίνητο που κουνιόταν περίεργα στο δρόμο γιατί δεν είχε πίσσα αλλά χώμα με λακούβες και μετά σταματήσαμε και κατεβήκαμε. Εκεί εγώ δεν είδα τίποτα, μόνο κάτι πουλιά, τις αλκυόνες, και τα θυμάρια. Πηγαίναμε, πηγαίναμε, ξαναπηγαίναμε, κατσάβραχο και πέτρα, δώστου και πηγαίναμε, πού πάμε ρε παιδιά;;; Πείτε μου κι εμένα. Δέκα άτομα και κανείς να μη λέει κάτι. Φτάσαμε κάποτε σ' ένα ωραίο, ψηλό, λεπτό και άσπρο σπίτι με πόρτα, αλλά χωρίς παράθυρα. Περίεργα πράγματα είναι αυτά. Πώς ζούνε εκεί μέσα; Γνώρισα και τον Φαροφύλακα, με πήγε η ξανθιά στο σπίτι του πού ήταν κανονικό σαν τα άλλα που ξέρω, ήπια τρία ποτήρια νερό, γαύγισα για να καταλάβουν ότι εδώ τώρα κάνω εγώ κουμάντο, και περίμενα. Μπαίνανε μέσα στον Φάρο λίγοι λίγοι, και μετά ξαφνικά τους έβλεπα να με χαιρετάνε από το πολύ ψηλό μπαλκόνι. Εμένα δε με πήρανε πάλι...γκρρρρρ. Δε μπορώ λέει ν' ανέβω. Μπα; και μπορεί η ξανθιά που δεν ανεβαίνει ούτε στον Λυκαβηττό γιατί ζαλίζεται λέει; Η αλήθεια είναι βέβαια ότι, η σκάλα του Φάρου είναι στενή πολύ και κατεβαίνεις όπως ακριβώς ανεβαίνεις γιατί αλλιώς θα πέσεις. Εγώ δε μπορώ να το κάνω αυτό, οπότε έμεινα κάτω μάλλον δικαιολογημένα...

Ο γυρισμός ήταν μακρύς, η μαμαλένα έκανε κόλπο για να πάμε γρήγορα και μ' έβαλε να ψάχνω τον μικρό σοβαρό που ήταν μπροστά με το παρεάκι του...αστραπή γυρίσαμε. 

Εννοείται ότι ο ύπνος μου μετά από τέτοια βόλτα κράτησε ώρες ατελείωτες!

Στα Κύθηρα μπάνιο δεν έκανα γιατί δεν ήθελα. Πήγα όμως στην πηγή του Αμιρ Αλί , εκεί μένει κι η σκυλοδασκάλα Θεοδώρα και πήγαμε επίσκεψη με τα μικρά στο σπίτι της....Αμαν πια, παντού γνωστούς έχω! Στο ποταμάκι είδα τα καβουράκια και τις λιβελούλες που τις πιάνει η ξανθιά και τις δείχνει στη μικρή τσιριμπιμ-τσιριμπομ. Πήγα στον Καραβά με το ωραίο σχολείο, στον Ποταμό που ψωνίσανε μέλια και αλάτια την Κυριακή, στον Αβλέμωνα που μάζευε η ξανθιά αλάτι από τα βράχια και στη Χώρα. Κοσμογυρίστηκα δηλαδή πάλι.

Γυρίσαμε πια για καλά, πηγαίνουμε και στο εξοχικό που φύτρωσε και νέο μωρό.

Αυτό θα σας το πω σε άλλη ανταπόκριση. 

Νύσταξα...Καλό αποκαλόκαιρο φιλαράκια μου!