Translate

Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013

Μάνα, Μητέρα, Μαμά

Για τη μαμά μου σας έχω πει. Η γνωστή σε όλους ξανθιά, που είναι κι η μοναδική μαμά που θυμάμαι στη ζωή μου. Εδώ, προκύπτει ένα μικρομέγαλο πρόβλημα : αυτή η μαμά είναι ΜΟΝΟ δική μου και πρέπει αυτό να γίνει άμεσα αντιληπτό από όλους για να τα πάμε καλά....Οπόταν, που λεει κι ο Καπετάνιος, θα μπουν κανόνες

Ο Σοβαρός πρώτα πρώτα, μπορεί να είναι ο αρχηγός της αγέλης του σπιτιού μας, αλλά ως εδώ και μη παρέκει φίλε μου...Δε θα πιάνεις εσύ και θα σαλιαρίζεις με τη ΔΙΚΗ ΜΟΥ μαμά. Κάθε πρωι, την αφήνει να σηκωθεί πρώτη και να φρεσκαριστεί για να τη βρει έτοιμη, καθαρή και αρωματισμένη και ν' αρχίσει τις φιλούρες και τις αηδίες. Αφού ρε φίλε, η ξανθιά για μένα σηκώνεται...πότε θα το καταλάβεις να τελειώνουμε; Αφού εμένα πάει βόλτα αξημέρωτα, με παρακαλάει να κάνω τσίσα για να γυρίσουμε γρήγορα να πάνε τα μικρά σχολείο. Πρώτα εμένα ταίζει και μετά τα μικρά. Κι αφού περάσαμε τι ωραία στη βόλτα, είναι έτοιμος με τις γραβάτες, τις κολώνιες και τα σακάκια και ματς μουτς για να φύγει να πάει δουλειά...Αυτά θα κοπούν αρχηγέ για να μη γίνουμε μπίλιες...

Μετά έχω και τα πιτσιρίκια, τον μικρό σοβαρό και την τσιριμπιμ-τσιριμπομ δηλαδή, που ναι μεν είναι η μαμά τους αλλά πολύ πιάνεστε ρε παιδιά, πολύ πιάνεστε!  Ειδικά αυτή η ζουζούνα, δώστου φιλιά κι αγκαλιές και τώρα τραγουδάνε  "Ένα φιλάκι είναι λίγο, πολύ λίγο, δύο φιλάκια είναι λίγο τι να πωωω" και δωστου φιλιά και ξαναφιλιά "δώσε μου τέσσερα να θες να σ' αγαπωωωωω". Πάω κι εγώ στο γόνατο και γρατζουνάω να συντομεύει η διαδικασία να πάρω κι εγώ λίγη προσοχή μαμάς. Ο μικρός σοβαρός είναι πιο συγκρατημένος, τώρα τελευταία τη λέει "χοντρή γριά πατάτα", οπότε δε κινδυνεύω πολύ να την απασχολεί. Το καλύτερο παιδί του σπιτιού!


Μωρά. Στο σπίτι μας μπαινοβγαίνουν μωρά. Τρισχαριτωμένα για την μαμά μου, πάααρα πολύ εκνευριστικά για μένα. Μόλις τα δει, λύσσα την πιάνει...Τα παίρνει αγκαλιά, τους μιλάει όπως ΜΟΝΟ ΣΕ ΜΕΝΑ ΜΙΛΑΕΙ. Τα χαίδολογάει και γούτσου γούτσου, και τι θέλει το μικρούλι, να του πω ένα τραγουδάκι...ΟΧΙ μανδάμ, να μη του πεις εσύ το τραγουδάκι, άσε να του το πει η μάνα του...Ηρθε ένα απόγευμα το νέο μωρό που φύτρωσε το καλοκαίρι στο εξοχικό, διαβάστε παλιότερα νέα να θυμηθείτε. Η μαμά του το είχε ωραία ωραία στο καροτσάκι του κι αυτό κοιτούσε αδιάφορο. Πήγα κοντά να το γνωρίσω και μ' έδιωξε η ξανθιά για να το πάρει αγκαλιά...Ποιό;;;; το μωρό της άλλης μαμάς!!!! Άρχισα κι εγώ τη φωνή και τη φοβέρα, άστο κάτω βρε της έλεγα, άστο να καθήσει στο καρότσι του και πάρε εμένα...Τίποτα, αδιαφορία. Μου έβαλε και τις φωνές, με έκλεισε στο υπνοδωμάτιο και λύσσαξα, φρίαξα, άφρισα, με πήρε η ξένη μαμά και μου μιλούσε, αλλά εμένα ο νους μου ήταν στην ξανθιά με το μωρόοοοοοοο. Το ξένο μωρόοοοοοο. Τελικά, τους έκανα τα νεύρα κρόσια και τους έδιωξα!!!! 

Συνοψίζω και λέω ότι όποιος από σας θέλει να έρθει στο σπίτι μας, θα κάθεται ένα μέτρο μακριά από τη μαμά μου, δε θα την αγκαλιάζει, δε θα τη φιλάει. Θα μιλάτε κανονικά χωρίς σαλιαρίσματα και χαριεντισματα, μεγάλοι άνθρωποι είστε.

Μωρά θα έρχονται με ραντεβού, θα κάθονται ήσυχα στην αγκαλιά της δικής τους μαμάς και δε θα δέχονται ν' ακούνε ούτε τραγουδάκια ούτε παραμύθια. Μάνα έχουν, να τους πει αυτή. 

Σκυλιά ξένα δεν θα ακουμπάει, δε θα τους μιλάει όπως μιλάει σε μένα, ούτε θα τα αγγίζει με χαρά. Σεμνά και απόμακρα λέμε...

Τα παιδιά τα δικά μας, επιτρέπεται λίγο να αγκαλιάζονται και να φιλιούνται, αλλά με μέτρο (δικό μου)...

Ο σοβαρός, μόνο και μόνο επειδή είναι αρχηγός της αγέλης, έχει το δικαίωμα να κάνει ότι θέλει. Γκρρρρρρρρρ, άτιμη ιεραρχία...

Μόνο εγώ, η μικρή λευκή Λούση, έχω δικαίωμα να την φιλάω όποτε θέλω, όποτε μου ζητάει "φιλάκι τη μαμά" και να κάθομαι μαζί της στον καναπέ ή στην κουζίνα, ν' ακουμπάω στο πόδι της όταν πλένει τα πιάτα κι όταν στέκεται στον δρόμο, να της γλύφω τα δάχτυλα το πρωί που ξυπνάμε, να της τη λέω όταν ασχολείται με άλλους, να της μιλάω και να την κοιτάω στα μάτια, να ζητάω παρηγοριά όταν φοβάμαι, να με παίρνει στην αγκαλιά της όταν θέλω να κοιμηθώ και να της γκρινιάζω όταν κάθεται στον καναπέ και γράφει για μένα κι εγώ θέλω αγκαλίτσα.

Μαμά είναι αυτή που μεγαλώνει, όχι αυτή που γεννάει. Γι αυτό μάγκες, αυτή είναι η δική μου μαμά. Επειδή αγαπιόμαστε πολύ και σαν παιδί που είμαι, τη θέλω μόνο για μένα!











1 σχόλιο: