Η νύφη το 'σκασε

Φιλαράκια μου καλά, σας χαιρετώ και σας φιλώ στη μύτη,

Η αλήθεια είναι ότι τελευταία δε γράφω στο ημερολόγιό μου, μιας και η ζωή μου δεν έχει και πολλά καινούργια πράγματα...Δηλαδή όλο και κάτι γίνεται στο σπίτι του Σοβαρού και της Ξανθιάς, αλλά γενικώς επικρατεί ηρεμία. Την οποία ηρεμία, ήρθε να μου ταράξει η μουρλή μου μάνα, με τις τρομερές της ιδέες...

Εγώ, όπως ξέρετε, κοντεύω τα τρία! Ε, είμαι πια μεγάλο κορίτσι, κι η δικιά μου έκανε την τρελή σκέψη να με ... παντρέψει!!! Άκου τώρα, πού της ήρθε τούτη η πετριά στην κεφαλή; Ποιός της βάζει αυτές τις ιδέες; Κανείς! Μόνη της αυτοσχεδιάζει...

Τον έσκασε τον Σοβαρό ένα γελαστό απόγευμα :

- Είδα μωρά westie χθες με τη μικρή στο site και λέω να το δοκιμάσουμε...

- Δε πας καλά...θα πήξουμε στο σκ@τό εδώ μέσα 

- Ναι, αλλά θα έχουμε κουταβάκια τρισχαριτωμένα να ζουλάμε, θα χαρούν πολύ τα παιδιά και τέλος πάντων μια φορά θα γίνει, πόσα θα κάνει; Έχω να τα χαρίσω...Περιμένει κι η Τίνα.

- Είσαι τρελή

- Γνωστό αυτό.  Θα γίνω ευτυχισμένη, δεν έχω δικαίωμα;

Το διαπραγματευτήκανε καμιά βδομάδα, δύο βδομάδες και τελικά αποφασίσαν (με τον γνωστό δημοκρατικό τρόπο της Ξανθιάς) να μου βρουν γαμπρό!

Έβαλε η δικιά μου κάτι αγγελίες στο Facebook, κάπου αλλού και περίμενε απάντηση, αλλά δεν απάντησε κανείς...Γιατί ρε παιδιά; Τόσο άσχημη είμαι;

Διάβασε ότι είναι κακό να κάνω παιδιά με όποιον να 'ναι της ράτσας μου, ότι θα παιδευτεί όλη η οικογένεια να καθαρίζει, ότι πρέπει μόνο να μας ζευγαρώνουν οι εκτροφείς και θύμωσε...Σιγά ρε παιδιά, πότε η φύση είχε ανάγκη τον άνθρωπο για να κάνει τη δουλειά της; Κι άρχισε η κατασκοπεία...

Κυκλοφορούσε στους δρόμους κι όπου εντόπιζε σκύλο της φυλής μου, έτρεχε ανέμελα να μάθει τι και πώς, αλλά τζίφος...τα μισά ήταν κορίτσια και τα άλλα στειρωμένα! Τι έγινε ρε παιδιά; Μας τελείωσε ο νυμφίος; 

Και, ξαφνικά, ένα απόγευμα, ο Σοβαρός που δεν ήθελε μωρά Λουσάκια, έφερε έναν μαγικό αριθμό τηλεφώνου74!!!! Της γειτόνισσας που έχει τον Ράμπο!!! Που είναι συνομήλικος και πολύ γενναίος, ένας ιππότης για τη Λουσούλα!

Το άρπαξε η Ξανθιά, το έβαλε στο ψυγείο με μαγνήτη και περίμενε. Διότι εγώ, δεν είμαι κορίτσι να δω τον γόη και να τα βρούμε όποτε θέλουμε, πρέπει να με ειδοποιήσει το ένστικτό μου ότι θέλω να ζευγαρώσω...

Έφτασαν λίγο πολύ οι κατάλληλες μέρες, και σε μια βόλτα βραδυνή...τσουπ! συναντάμε τον Ράμπο. Την ώρα που έστριβα τη γωνία να πάω στο παρκάκι, τον είδα κι έπεσα ξερή! Θεός! Ο Ρουβάς των westie! Τρέχω πάνω του, τον φιλάω, τον ξαναφιλάω...αυτός όμως καμία αντίδραση. Ούτε καμία δράση. Παγοκολώνα ο γείτονας. Βρε καλέ μου, βρε χρυσέ μου, κοίτα μια κούκλα μια τσαχπίνα που σε θέλει, τον σκουντάω και λίγο πονηρά...και παίρνει δρόμο! Μου την έκανε! Μαύρη απογοήτευση η Ξανθιά, κατάμαυρη κι η μαμά του Ράμπο! Αλλά συνεννοήθηκαν οι σατανικές να ξαναβρεθούμε...δήθεν τυχαία.

Ναι, αλλά εμένα δε θα με φτύνεις φίλε μου και μετά θα με θες, γιατί δε θα σε θέλω εγώ! Δύο φορές πήγαμε ραντεβού, με ήθελε κολασμένα τώρα ο Ράμπο, κυνηγητό να δουν τα μάτια σας, κόλλησε τη μύτη του πάνω μου και δε ξεκολούσε με τίποτα! Με στρίμωχνε, με φίλαγε, με δάγκωνε, μου είπε και μερικά γλυκόλογα και του βαλα τις φωνές  γιατί μ' έπρηξε! Πολύ όμως! Τα 'χωσα και στην Ξανθιά, κάθησα απέναντί της και την κοιτούσα στα μάτια να με πάρει να φύγουμε από τον κολιτσίδα. Τι να κάνει κι αυτή; Το πήρε απόφαση ότι δε θα κάνει καριέρα προξενήτρας.

Η αλήθεια είναι ότι τώρα, θα ξαναβγώ με άντρα σε έξι μήνες. Την έχω βάλει και ψάχνει να βρει πολλούς υποψήφιους μήπως και αποκτήσει κουτάβια...

Εγώ όμως, θέλω να παντρευτώ από έρωτα κυρία μου, δε θα μου πεις εσύ με ποιόν θα κάνω παιδιά. Εσένα, η μαμά σου στον έφερε τον Σοβαρό; 

Ασε που σε άκουσα μια μέρα να λες ότι πρέπει να φιλήσεις πολλά βατράχια για να βρεις τον πρίγκιπα. 

Ε, ξεκίνα να ψάχνεις, έχεις καιρό ως τον Αύγουστο! Που είναι και παχιές οι μύγες. Για να φάνε οι βάτραχοι!!!